Opracowanie (tymonski) - III - PYTANIA SPECJALNOŚCIOWE (M)

III PYTANIA SPECJALNOŚCIOWE - MEDIA I KOMUNIKACJA

1. Wymień i scharakteryzuj warunki niezakłóconej komunikacji wg J. Habermasa.

- propozycjonalna prawidłowość (zakładamy, że wszystko co mówimy jest prawdą)
- normatywna słuszność (przestrzeganie norm rozpowszechnionych w społeczeństwie)
- subiektywna szczerość (jednostki wypowiadają coś szczerze)
- estetyczna spójność wypowiedzi

2. Modernizacja kulturowa i społeczna jako nośnik nowoczesnych form instytucjonalnych.

Modernizacja kulturowa - polega głownie na pojawianiu się w kulturze społeczeństwa tradycyjnego, nacechowanego pluralizmem i sekularyzacją. Instytucjonalizacja myślenia obiektywizującego, tzn. powstanie nowoczesnych struktur świadomości społecznej uosobionych przez empiryczną naukę, autonomiczną sztukę i świeckie teorie prawa i moralności. Zmiana rozpowszechnionej nowej myśli sprzyja zmianie przekonań i ich zeświecczeniu.

Modernizacja społeczna - polega na instytucjonalizacji działania, które nie opiera się na emocjach i działaniach. Bezpośrednio ukształtowuje i wyodrębnia z rzeczywistości dwie najważniejsze sfery instytucjonalne współczesnych społeczeństw przemysłowych, czyli nowoczesne państwo i kapitalistyczną gospodarkę.

6. Omów jedną z trzech teorii interakcji: interakcjonizm symboliczny, teoria dramaturgiczna, teoria wymiany.

Interakcjonizm symboliczny - ludzie działają na bazie znaczeń, jakie mają dla nich rzeczy. Znaczenia te pochodzą z interakcji. Są one modyfikowane przez ich interpretacje, dokonywane przez ludzi w aktualnych sytuacjach. Czterema podstawowymi kategoriami analizy są: umysł (rozumiany jako proces myślenia, który pociąga są sobą umiejętność "rozważania" alternatywnych możliwości działania), jaźń (świadomość swojej odrębności), interakcja (wzajemne oddziaływanie na siebie dwóch lub więcej jednostek), społeczeństwo (forma życia zbiorowego ludzi, oparta na interakcjach pomiędzy jednostkami).

Teoria dramaturgiczna - kontakt twarzą w twarz to rodzaj przedstawienia teatralnego, w czasie którego obaj rozmówcy odgrywają swoje partie w celu wywarcia zamierzonego wrażenia na drugiej osobie. Publicznie prezentują oni tylko jedną jaźń – "fronton". Za nią kryje się druga – "kulisy". Jednostki społeczne to aktorzy na scenie. Fasada to otoczenie wokół aktora i rozmieszczone w nim rzeczy. Gesty służą dramatyzacji, bądź wyrażeniu jak bardzo jesteśmy w coś zaangażowani. Aktor może używać mistyfikacji, nie chce również ukazywać środków, dzięki którym nastąpiło jego przedstawienie – dlatego stara się być szczery, naturalny i spontaniczny. Wyróżniamy interakcję niezogniskowaną (uczestnicy są w tym samym miejscu i dostosowują swoje zachowania, bo wiedzą, że są obserwowane) oraz interakcję zogniskowaną (patrzenie w to samo miejsce, np: gra, film).

Teoria wymiany – według Homansa zachowanie społeczne jest wymianą dóbr materialnych, ale i niematerialnych (takich jak symbole aprobaty i prestiżu). Homans twierdził, że jednostka z dwóch alternatywnych działań wybierze te, które daje jej największe prawdopodobieństwo osiągnięcia większej korzyści. Blau wprowadził do analizy procesów wymiany pojęcie użyteczności krańcowej (im więcej oczekiwanych nagród jednostka uzyskuje w wyniku określonej czynności, tym mniej wartościowa jest ta czynność i tym mniej prawdopodobne będzie jej podjęcie) i pojęcie normy wymiany sprawiedliwej (wskazuje jaki powinien być stosunek nagród do kosztów w danej relacji wymiany). Koncepcja Blaua różni się tym od koncepcji Homansa, że przewiduje sytuacje konfliktowe. Stosunek wymiany opiera się na przeświadczeniu, że ludzie, którzy udzielają nagród, będą z kolei otrzymywać nagrody jako zapłatę za dostarczone dobra. Są cztery typy (klasy) nagród: pieniądze, akceptacja społeczna, szacunek (poważanie) oraz uległość.

7. Komunikowanie jako transmisja danych i przekazywanie informacji.

Komunikowanie - to przekazywanie za pomocą symboli różnych informacji (danych). Wspomniane dane to oprócz fizycznych informacji także rzeczy wyrażone symbolicznie – np: uczucia. Przekaz nie zamyka się w czytaniu i komunikowaniu, pod uwagę trzeba brać także gestykulację. Komunikowanie to transmisja danych od jednej osoby do drugiej. Przekazywanie informacji to: werdykt, stwierdzenie, deklaracja, autoekspresja.

Schemat komunikacji:
źródło (nadawca) -> emisor -> kanał -> receptor -> cel (odbiorca)

8. Wyjaśnij teoretyczne znaczenie koncepcji racjonalności komunikacyjnej J. Habermasa.

Racjonalność poznania - składa się z wiedzy filozoficznej i naukowej (nie jest efektem oświecenia, ale efektem myślenia). To rozumowe podejście do rzeczywistości. Cechą charakterystyczną jest tu łączenie obserwowanych zjawisk w logiczne związki. Język i symbole to nośniki racjonalnego poznania.

Racjonalizm komunikacyjny – świat realny istnieje dzięki temu, że istnieje świat idei. Człowiek dzięki rozumowi przypomina sobie te idee. W średniowieczu idea została zastąpiona przez Boga, więc człowiek zaczął dzięki rozumowi poznawać Boga.

9. Omów specyfikę funkcjonowania globalnej komunikacji masowej.

Zakłada ona takie użycie środków przekazu, które umożliwią dostarczenie tych samych treści kulturowych w tym samym czasie maksymalnie dużej ilości odbiorców. Cechy globalnej komunikacji masowej: zorganizowana i zbiorowa, publiczna, szybka, periodyczna, regularna i z ustalona częstotliwością, schematyczna, krótkotrwała.

10. Omów historię powstania i ewolucji Wspólnot Europejskich.

Pomysły na jednoczenie Europy pojawiały się w historii kontynentu wielokrotnie. Zaczęli Rzymianie, którzy mieli na celu zjednoczenie naszego kontynentu za pomocą siły. Następnie była idea Karola Wielkiego, który chciał zjednoczyć Europę pod jednym berłem. Do tych pomysłów zalicza się również idea Wiktora Hugo mówiąca o utworzeniu Stanów Zjednoczonych Europy (Paryż 1849).

1) Europejska Wspólnota Węgla i Stali – była zalążkiem Unii Europejskiej. Z inicjatywą jej powołania wystąpił francuski polityk Robert Schuman. EWWiS powstała na mocy traktatu paryskiego z kwietnia 1951 roku. W skład EWWiS weszło 6 państw, a ich celem było utrzymanie trwałego pokoju poprzez międzynarodowe powiązanie przemysłu węglowego i stalowego, niezbędnych wówczas do prowadzenia wojny.

2) Rezolucja z Messyny - w 1955 roku na konferencji w Messynie zebrali się ministrowie spraw zagranicznych państw "szóstki" tworzącej EWWiS i przyjęli tzw. rezolucję z Messyny. Zakładała ona rozbudowę wspólnych instytucji europejskich, stopniową fuzję gospodarki narodowej, stworzenie wspólnego rynku oraz harmonizację polityki socjalnej.

3) Traktaty Rzymskie - sześć lat po powstaniu EWWiS zdecydowano w Rzymie, że najmniej kontrowersyjną kolejną integracją jest ta w obszarze gospodarczym. Powołano Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EWEA). Oba traktaty ustanawiające EWG i EWEA zostały podpisane przez sześć państw członkowskich i są znane jako „Traktaty Rzymskie”.

4) Układ z Schengen - w 1985 roku uzgodniono utworzenie systemu otwartych granic i zniesienie wiz wewnętrznych, a także ustalono utworzenie korpusu wspólnych sił wojskowych krajów Wspólnot.

5) Jednolity Akt Europejski - rok po układzie z Schengen podpisano Jednolity Akt Europejski. Zakładał on likwidację barier celnych, zwiększenie kompetencji EWG, wprowadzanie wspólnych norm prawnych i technicznych oraz prowadzenie wspólnej polityki rolnej. Zawierał on także deklarację o Europejskiej Współpracy Politycznej oraz ustanowienie Rady Europejskiej, w której skład wchodzą szefowie państw lub rządów państw członkowskich. Spotkania Rady Europejskiej odbywają się dwa razy do roku.

6) Traktat z Maastricht - 7 lutego 1992 roku został podpisany Traktat z Maastricht, na mocy którego 1 listopada 1993 r. powstała Unia Europejska. Traktat nie likwidował Wspólnot Europejskich, zmienił jedynie nazwę EWG na Wspólnota Europejska. W Maastricht znacznie rozszerzono zakres wspólnej polityki i opracowano harmonogram wprowadzenia Unii Gospodarczo-Walutowej (jej efektem było wprowadzanie wspólnej waluty euro od 1999 roku).

7) Traktat Amsterdamski – był kolejnym ważnym traktatem. Podpisanym w 1997 roku częściowo zmienił i jednocześnie rozszerzył wcześniejsze ustalenia z Maastricht.

Cool

Traktat Nicejski - pod koniec 2000 roku parafowano Traktat Nicejski reformujący instytucje unijne w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania po kolejnym rozszerzeniu UE. Na szczycie w Nicei proklamowano również Kartę Praw Podstawowych, mającą gwarantować prawa człowieka i swobody obywatelskie.

Fazy przyjęć nowych krajów:
1973 - Wielka Brytania, Dania, Irlandia
1981 & 1986 - Grecja, Hiszpania, Portugalia (1986)
1995 - Austria, Szwecja, Finlandia
2004 - Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Słowenia, Malta, Cypr

Jedyny przypadek opuszczenia UE miał miejsce w 1985 roku, a zrobiła to Grenlandia.

11. Wymień i scharakteryzuj główne instytucje Unii Europejskiej.

Trzy instytucje decyzyjne:
- Parlament Europejski (reprezentuje obywateli UE i jest przez nich bezpośrednio wybierany)
- Rada UE (reprezentuje poszczególne państwa członkowskie)
- Komisja Europejska (dba o wspólne dobro całej UE)

Te trzy instytucje wyznaczają założenia polityki i tworzą przepisy, które mają zastosowanie w całej UE. Zasadniczo przygotowaniem nowych aktów prawnych zajmuje się Komisja, jednak to Parlament i Rada je przyjmują. Na straży prawa stoi Trybunał Sprawiedliwości, zaś Trybunał Obrachunkowy kontroluje finansowanie działań UE.

Inne instytucje UE:
- Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (reprezentuje on pracodawców i pracowników)
- Komitet Regionów (reprezentuje władze regionalne i lokalne)
- Europejski Bank Inwestycyjny (finansuje projekty inwestycyjne UE)
- Europejski Bank Centralny (odpowiada za europejską politykę monetarną)
- Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich (bada skargi na niewłaściwe administrowanie w instytucjach UE)
- Europejski Inspektor Ochrony Danych (chroni prywatności danych personalnych obywateli)

12. Syndrom myślenia grupowego – na czym polega i jak mu się przeciwstawić.

Myślenie grupowe - to rodzaj myślenia, w którym bardziej liczy się dążenie do zachowania spójności i solidarności grupy niż realistyczne uwzględnianie faktów i podejmowanie trafnych decyzji. Występuje tylko w ściśle określonych sytuacjach: gdy grupa jest zwarta, oddzielona od poglądów przeciwnych własnym opiniom oraz gdy kieruje nią jeden dominujący przywódca usilnie forsujący własne poglądy.

Podczas myślenia grupowego członkom towarzyszy złudzenie odporności na ataki, stereotypowe postrzeganie przeciwników, autocenzura (odrzucanie odmiennych poglądów) oraz złudzenie że wszyscy są jednomyślni (nawet lidera pilnuje się, by nie odbiegał poglądami od innych).

Jak uniknąć syndromu grupowego myślenia:
- przywódca powinien być bezstronny
- otwarty na bezstronne opinie spoza grupy
- grupa podzielona na małe zespoły, które najpierw spotkałyby się oddzielnie, a potem dyskutowały na forum
- można zarządzić tajne głosowanie lub zebrać anonimowe opinii na piśmie

13. Przedstaw psychologiczne koncepcje motywacji.

Istnieją 2 rodzaje motywacji:
- wewnętrzna (działanie sprawia nam przyjemność bądź wzbudza zainteresowanie)
- zewnętrzna (angażowanie się wskutek zewnętrznych nacisków lub dla korzyści)

„Płynięcie” – szczególnie korzystny stan, którego źródłem jest motywowanie wewnętrzne. Następuje całkowita koncentracja na zadaniu i zablokowany zostaje odbiór innych bodźców. Jesteśmy wtedy jak w transie, zadanie sprawia nam przyjemność.

Efekt nadmiernego uzasadnienia - bywa, że jeśli dodamy do danej czynności motywację zewnętrzną, osłabia ona motywację wewnętrzną, przez co tracimy początkowe zainteresowanie (np: gdy zaczynasz studiować). Następuje spostrzeganie swojego działania jako wywołanego przekonującymi czynnikami zewnętrznymi i niedocenianie wagi czynników wewnętrznych.

Rada Aronsona - gdy będziesz czuł, że tracisz zainteresowanie zadaniem, które niegdyś sprawiało ci przyjemność albo, że wykonujesz je gorzej niż zwykle, spróbuj zapomnieć o nagrodzie, dla której podobno pracujesz i przypomnij sobie, jak bardzo cieszy samo wykonywanie tego zadania.

14. Wymień i omów elementy/obszary działalności PR.

- external PR (zewnętrzne)
- internal PR (wewnętrzne)
- współpraca z mediami
- tożsamość firmy
- zarządzanie sytuacjami kryzysowymi
- lobbing
- sponsoring
- reklama

15. Co to jest otoczenie organizacji w rozumieniu PR?

Część społeczeństwa pozostająca w bliższej lub dalszej współzależności z organizacją. To zbiorowości stanowiące różną publiczność dla organizacji.

16. Co to jest wizerunek firmy i tożsamość firmy?

Tożsamość - suma elementów, które pozwalają zidentyfikować przedsiębiorstwo, wyróżnić spośród innych firm konkurencyjnych.

Wizerunek - jest swego rodzaju obrazem firmy w świadomości osób, które się z nią stykają w sposób bezpośredni (klienci) lub pośredni (ogólnie jako uczestnicy rynku).

17. Co obejmuje system identyfikacji wizualnej firmy? Wymień i opisz składające się na ten system elementy.

System wizualnej identyfikacji firmy – symbol, logotyp, kolory firmowe, symbole dekoracyjne, druki firmowe, stemple, identyfikatory personelu, materiały reklamowe, środki transportu, ubiór pracowników, wystrój punktu sprzedaży, szyldy i tabliczki, flagi i transparenty, grafika na opakowaniach.

18. Opisz cele wewnętrznego PR.

Internal PR dba o relacje ze współpracownikami, zarządem, liderami opinii. Ma na celu zwalczanie negatywnych opinii, tworzenie dobrego klimatu i nastawienia pracowników, mobilizację do pracy.

19. Podaj różnice między PR a dziennikarstwem (zakres, cele, publiczność, sposób dotarcia).

Zakres: Dziennikarstwo to kontakty z mediami. PR nie ogranicza się tylko do tego - wpływa na funkcjonowanie firmy na każdym jej poziomie.

Cele: Dziennikarstwo zbiera i publikuje informacje z aktualnych wydarzeń. PR wykorzystuje takie informacje by wpływać na świadomość i zachowanie wybranych osób lub grup.

Publiczność: W dziennikarstwie każde medium ma swoją publiczność. Ogólnie można stwierdzić, że jest to publiczność masowa. W Public Relations publiczność jest wyselekcjonowana, by informacje wysyłane do nich były jak najlepiej do nich dobrane.

Sposób dotarcia: Dziennikarstwo dociera zazwyczaj przez jedno medium (tv, radio, druk). PR robi to wszystkimi możliwymi sposobami.

21. Podstawowe twierdzenia teorii semiotycznej Ch. Peircea.

Charles Peirce uważany jest za ojca współczesnej semiotyki. Semiotyka natomiast stanowi podwaliny teorii komunikacji. Dla Peircea znakiem było praktycznie wszystko, a stosunek znakowy był podstawą dla jakiegokolwiek racjonalnego myślenia. Semiotyka zwana jest także ogólną teorią znaków. Zajmuje się językiem w aspekcie jego racjonalności i sprawności w aktach poznania i komunikowania. Semiotyka jest nam potrzebna, by niektóre nasze znaki były użyte w sposób czytelny i zrozumiały.

Semiotyka dzieli się na:
- semantyka (relacje między znakami i ich znaczeniem)
- syntaktyka (związki między znakami i systemami znaków)
- pragmatyka (bada warunki użycia określonych znaków)

Znak - jest to obserwowalne zjawisko spowodowane przez kogoś, ponieważ istnieją zwyczajowo ukształtowane reguły nakazujące wiązać z danym układem zjawisk myśli określonego typu. Znaki dzieli się na: ikoniczne (np: mapy, znaki drogowe, ikony, wyrazy dźwiękonaśladowcze), arbitralne (konwencjonalne - w niczym nie przypominają tego, co oznaczają, np. słowa w języku polskim, liczby w matematyce).

23. Interakcjonizm symboliczny a komunikacja interpersonalna.

Komunikacja - wymiana informacji między jej uczestnikami. Nośnikami danych mogą być słowa (komunikacja werbalna), gesty, teksty, obrazy, dźwięki czy też sygnały elektryczne albo fale radiowe. Ważne jest, aby były one zrozumiałe dla nadawcy i odbiorcy.

Interakcjonizm symboliczny – George Mead stworzył ten termin, by opisać mechanizmy komunikacji interpersonalnej, a jego trzy zasady odnoszą się do: znaczenia, języka i myśli. Z tych założeń wynikają wnioski na temat kreowania własnego Ja oraz socjalizacji prowadzącej do tworzenia większej społeczności.

Znaczenie - ludzie podejmujący interakcje w komunikacji interpersonalnej opierają się na znaczeniach, które przypisują swym rozmówcom. Znaczenie pozwala nam określić sposób komunikowania, jego cel oraz zadania. To znaczenie wynika z określenia, kim jest osoba, z którą wchodzimy w interakcję. Znaczenie nie jest wpisane w osoby bądź przedmioty - znaczenie jest negocjowane poprzez użycie języka w procesie, który jest interakcjonizmem symbolicznym.

Język - jako ludzie dysponujemy umiejętnością nazywania rzeczy i zjawisk. Narzędziem służącym nam do tego celu jest język. Interakcjoniści uważają, że zakres naszej wiedzy zależy od tego co możemy nazwać. Symboliczna interakcja nie jest jedynie środkiem ekspresji. Jest również sposobem, w jaki uczymy się interpretować świat. Język jest oprogramowaniem, które pozwala uaktywnić mózg.

Myśl - na interpretację symboli wpływają indywidualne procesy myślowe, które mają charakter wewnętrznego dialogu. Mead nazwał ten proces rozumowaniem. Rozumowanie jest refleksją, która pojawia się w procesie komunikowania interpersonalnego. Rozważamy następne posunięcie w interakcji z rozmówcą, a wykonujemy je za pomocą języka. Zwierzęta podejmują działanie instynktownie, bowiem nie potrafią myśleć refleksyjnie. Myślenie jest więc wewnętrzną rozmową, którą prowadzimy z innymi.

24. Mass media a upowszechnienie globalizacji.

Globalizacja w dziedzinie informacji jest równoznaczna z istnieniem takich środków przekazu, które umożliwiają równoczesne przekazywanie informacji do wszystkich miejsc na świecie. Są to przede wszystkim telewizja i internet. Radio i prasa tylko współuczestniczą w tym procesie. Najbardziej otwartym medium jest telewizja, bowiem mogą z niego korzystać ze zrozumieniem nawet osoby niepotrafiące pisać i czytać. Owy przekaz telewizyjny docierający w tym samym momencie do wszystkich na świecie jest najwyraźniejszym symbolem globalizacji. Bije nawet internetu, z którego nie wszyscy mogą i umieją korzystać. Ale to też dzięki niemu powstają nowe wirtualne wspólnoty grupujące ludzi – w sposób pozytywny (np: wikipedia) lub negatywny (np: hakerzy).

25. Reklama a promocja. Podobieństwa i różnice.

Reklama – prezentowanie danego produktu lub usługi w sposób bezosobowy i za pieniądze. Reklamę uważa się za pierwszą strategię marketingową. Typy reklam, jakie wyróżniamy: pionierska (informacyjna, tuż po wprowadzeniu produktu), komunikacyjna (porównawcza, ma przekonać właśnie do danej marki, a nie innej), przypominająca (zwiększa wiedzę, potwierdza dokonanie właściwego wyboru).

Promocja - oddziaływanie na odbiorców produktów danej firmy, polegające na przekazaniu im informacji, które mają w odpowiednim stopniu zwiększyć wiedzę na temat produktów lub usług oraz samej firmy. Promocja jest elementem komunikacji marketingowej. Promocja jest składnikiem pięciu elementów Marketing Mix (5P - product, price, promotion, place, PR).

26. Omów kwestie stereotypów w reklamie.

Stereotyp w reklamie służy jako argument, to komunikat krótki i jednoznaczny. Obejmuje on szereg zjawisk, które pokazywane są w reklamie. Ma za zadanie wzbudzić w nas pozytywne skojarzenia. Wyróżniamy autostereotyp (Polacy mówią sami o sobie, np: „Dobre, bo polskie”) oraz heterostereotyp (mówiony o innych krajach, np: „niemiecka precyzja, hiszpański temperament”).

Kobieta pokazywana jest jako:
- strażniczka domowego ogniska, przykładna matka w fartuszku w swojej kuchni
- kobieta biznesu, twarda profesjonalistka
- obiekt pożądania, któremu towarzyszy przeważnie męski produkt (piwo, auto)

Mężczyzna pokazywany jest jako:
- macho, pewny siebie i dobrze zbudowany, przystojny
- wzorowy ojciec, po pracy prosto do domu swoim combi, czas spędza z rodziną

Dzieci w reklamie maja symbolizować delikatność, niewinność, czułość. Natomiast gwiazdy mają zwiększać wagę danego produktu i jego wiarygodność. Stwierdzenie, że 90% Polaków posiada daną rzecz, ma na celu przedstawienie jej jako niezbędnej i niezastąpionej w gospodarstwie domowym.

Stereotyp etniczny – sytuacja, gdy np: szwajcarskie zegarki symbolizują produkt solidny i niezniszczalny, a niemieckie samochody są ogłaszane jako produkty wykonane z precyzją.

27. Jak reklama współtworzy kulturę masową?

Reklama jest dziś nie tylko istotnym elementem mechanizmu rynkowego, ale także poprzez swą nachalną wszechobecność współtworzy nasz krajobraz semiotyczny, stając się ważnym czynnikiem kulturotwórczym. Ponieważ należy do obszaru kultury masowej, w swych komunikatach wykorzystuje elementy i rodzaje masowej wyobraźni tak, aby ułatwić zrozumienie adresatowi. Dlatego też często czerpie z kulturowych zasobów odbiorców komunikatów. Przywołane motywy muszą być im znane, aby były zrozumiane właściwie i w pełni.

28. Scharakteryzuj reklamy lokalne i reklamy globalne.

Reklama globalna – to jedna reklama wysyłana na cały świat. Mamy z nią do czynienia w przypadku centralizacji budżetów reklamowych – jedna korporacja globalna podpisuje umowę z jedną globalna agencją reklamową na realizacje usług w całym świecie.

Reklamy lokalne - to reklamy powiązane z określoną lokalizacją geograficzną danej firmy. Przedstawiają użytkownikom produkty i usługi dostępne w pobliżu ich lokalizacji geograficznej. Z perspektywy reklamodawcy reklamy lokalne umożliwiają dotarcie do większej liczby klientów lokalnych. Z usług narodowych agencji lokalnych korzystamy w sytuacji, gdy sieć agencji globalnych nie pokrywa wszystkich krajów naszej docelowej ekspansji lub gdy prowadzimy operacje marketingowe na niewielką skalę.

29. Przedstaw rolę i funkcje autorytetów społecznych w reklamie.

W reklamie komercyjnej - gwiazdy mają za zadanie swoją obecnością „uszlachetnić” dany produkt, zachęcić do kupna, przyciągnąć uwagę. Przy okazji ich prestiż może (chociaż nie musi) być przenoszony z jednej dziedziny na drugą - na przykład uznany gwiazdor wypowiada się przed kamerami telewizyjnymi na tematy polityczne, zachęca do głosowania na określonego kandydata.

W reklamie społecznej - bardziej niż moda na daną postać liczy się autorytet bohatera reklamy. To dzięki autorytetowi reklama zwiększa swoją wiarygodność i zwiększa perswazyjność. Autorytetem może być: osoba (przywódca, aktor, uczony, gwiazda estrady, itd.), ideologia lub religia (powoływanie się na cytaty) albo kierunek danej nauki lub jej przedstawiciel. Nie zawsze jednak autorytet dla nadawcy jest jednocześnie autorytetem w oczach odbiorcy. W szczególnym stopniu tego typu rozbieżność może powstać przy oddziaływaniu na młodzież. Źle dobrany autorytet obniża prestiż głoszonej sprawy. Nie wierzy się wtedy głoszonym przez niego poglądom, oraz powstaje u odbiorcy podejrzenie, że po prostu nikt bardziej liczący się nie chce popierać danej sprawy.

30. Scharakteryzuj trzy rodzaje czynności komunikacyjnych wg J. L. Austina.

Każdy z aktów komunikowania musi zawierać jeden z tych czynników:
- czynności lokucyjne (opisuje i wyjaśnia to, co nas otacza)
- czynności illokucyjne (przekazanie informacji poprzez gest lub czynność, np: „cześć” lub podanie ręki)
- czynności perlokucyjne (mówiący wywołuje u słuchacza jakąś reakcję)

BRAKUJE:
========
3, 4, 5, 20, 22.

www.tymon.mlodzi.pl/licencjat-tymonski.doc

Pozdrawiam

Szacunek Tymon Exclamation